Приказните се всушност она што најмногу ме фасцинира во животот. Извлекуваат емоции кои ми придаваат значење како читател и ми подаруваат цел нов свет за живеење.
Приказната денес всушност е писмо за збогување, трагична пародија на пропалица, и и придавам значење бидејќи имаше многу личности кои всушност ќе се соживеат со моето мислење.
Имаше една трагична глад за внимание и си донесе толкав трагичен крај врз себе што кога накрајот висеше срамента со земја и мртва од мене излегуваше хистерична смеа од задоволство.
Беше кралица на лагите, сакаше да биде доминанта на општеството, вниманието ја хранело, а лагите и биле средство на изразување.
Живеела во трагичен дворец од закани и личности кои ги изманипулирала и слабо бедно и патетично потпаднале пред нејзиниот грозен лик.
И била епитом на беда, грда како самите ѕидови во најдлабокиот дел од пеколот со никаков пламен во устата.
Не и придонесувале големо значење, одмерен поглед на гадење и радост во очите на нејзината ниска цена. А ја дарувале со некакво внимание.
И во точката на кулминација, кога вниманието го достигнало врвот во нејзиниот мизерен живот потпаднала под очај и потреба за уште.
А оние кои биле согледани највиско и го одземаат тоа внимание.
И скандал.
Мислам тука сарказмот ми ја поцрнува душата но еден патетичен обид за внимание подоцна таа беше помизерна од самиот беден гнев на ѓаволот.
И во нејзината Пандорина кутија остана проста желба а јас сурво се изнасмеав на тоа како одби спас за внимание.
И како Дориан Греј беше пронајдена со бодежот во срце и беше погребана надвор од спомените на луѓето кои и даруваа внимание.
Заклучок: На оние желни самите да се уништат всушност не им треба спас. Само завртетеа главата и одбијте ја понудата за на погреб.
Храната не чини.
Дестинација: Внимание, чија приказна е трагична но и смешна.
И најлесно заборавена.
No comments:
Post a Comment